مسجد استقلال در جاکارتای اندونزی

مسجد استقلال بزرگترین مسجد مسلمانان جهان (+عکس) از مساجد اهل سنت اندونزی
مسجد همیشه برای مسلمانان مکانی مقدس به حساب می آید و از زمان قدیم تا کنون ساخت و معماری این مکان مذهبی همیشه در اولویت مسلمانان جهان قرار داشته و معماری های جالب و فوق العاده ای در این مساجد به کار برده شده است.

 مسجد استقلال در جاکارتای اندونزی یکی از بزرگترین مساجد جهان به حساب می آید که زمینی به مساحت 10 هکتار و گنجایش 120 هزار نفر را دارد. طرح این مسجد از زمان استقلال اندونزی آغاز شده و به خاطر بزرگی آن 17 سال ساخت آن طول کشیده است و دارای معماری جالب با سقف های بسیار بلند است که در نوع خود زیبا و کم نظیر است.

 terms of worshipper capacity. Built to commemorate Indonesian independence, this national mosque of Indonesia was named "Istiqlal", an Arabic word for "independence". Wikipedia

مسجد استقلال در جاکارتای اندونزی بزرگترین مسجد جنوب شرق آسیا و نهمین مسجد بزرگ جهان از نظر ظرفیت نمازگزار است. 
این مسجد ملی اندونزی که برای بزرگداشت استقلال اندونزی ساخته شده است، "استقلال" نامگذاری شد که کلمه عربی برای "استقلال" است. Istiqlal Mosque in Jakarta, Indonesia is the largest mosque 
in Southeast Asia and the ninth largest mosque in the world in

تاج المساجد در بوپال، هند

تاج المسجد، یوپال، هند، ۱۷۵هزار نفر

از مساجد معروف اهل سنت در هندوستان

تاج المسجد در بوپال، هند، واقع شده و پنجمین مسجد بزرگ جهان است. ساخت و ساز این مسجد در دهه ۱۸۰۰ به دستور بیگم بوپال آغاز شد. متاسفانه بی‌ثباتی سیاسی و کمبود بودجه ساخت آن را به تعویق انداخت و در نهایت در سال ۱۹۸۵ افتتاح شد. طراحی آن از اصول معماری مغول پیروی می‌کند و یادآور مسجد پادشاهی لاهور و مسجد جامع دهلی است. تاج المسجد ۱۷۵هزار نفر ظرفیت دارد.

تَاجُ ٱلْمَسْجِد‎ یا تَاجُ ٱلْمَسَاجِد‎ بزرگترین مسجد هند و یکی از بزرگترین مساجد جهان است

 DARUL ULOOM TAJUL MASAJID | TAJUL MASAJID BHOPAL

The Taj-ul-Masajid  تَاجُ ٱلْمَسَاجِد‎, : Tāj-ul-Masājid, . 'Crown of Mosques') or Tāj-ul-Masjid (تَاجُ ٱلْمَسْجِد‎), is a 

mosque situated in Bhopal, Madhya Pradesh, India.[2] It is the largest mosque in India and one of the largest mosques in the world

مسجد فیصل چهارمین مسجد بزرگ دنیا

 مسجد فیصل، اسلام آباد، پاکستان، ۳۰۰هزار نفر
یکی از بزرگترین و مشهورترین مساجد جهان / بزرگترین مسجد اهل سنت در جنوب آسیا
مسجد فیصل در پایتخت پاکستان چهارمین مسجد بزرگ دنیاست و مسجد ملی پاکستان و بزرگترین مسجد اهل سنت در جنوب آسیا به شمار می‌رود. این ساختمان در کوهپایه‌های هیمالیا واقع شده و به افتخار پادشاه عربستان، فیصل که بودجه ساخت آن را در سال ۱۹۸۶ تامین کرد، نامگذاری شده است. این مسجد از نظر معماری، شبیه چادر‌های سنتی است که قبایل بادیه نشین استفاده می‌کردند. مسجد فیصل فاقد گنبد است، اما چهار مناره بلند دارد که هرکدام ۹۰ متر ارتفاع دارند. همچنین ۵۰۰۰ مترمربع مساحت و ۳۰۰هزار نفر ظرفیت دارد.
مسجد شاه فیصل در اسلام آباد، پایتخت پاکستان، یکی از بزرگترین و مشهورترین مساجد دنیاست. این مسجد پس از ساخت در ۱۹۶۹ تا ۱۹۹۳ بزرگترین مسجد جهان بود که در زمینی به مساحت پنج هزار متر مربع ساخته شده و گنجایشی معادل سیصد هزار نمازگزار دارد.
منبع:ویکیپدیا، برترینها
 

اَبوعُبَیده جَرّاح امین امت

Abu Ubayda ibn al-Jarrah (ابوعبیدة بن الجراح)
پیامبر(ص) او را امین امّت نامید و او را  به  بهشت بشارت  داد. (عشره مبشره)
ابوعبیده عامر ‌بن عبدالله ‌بن جراح ‌بن هلال، از قبیله بنی ‌حارث‌ بن فهر  و  ا ز صحابه پیامبر(ص) مشهور به اَبوعُبَیده جَرّاح  است.یکی از معدود افرادى بود که پیش از ظهور اسلام در مکه، خواندن و نوشتن می دانست.
 پس از بعثت پیامبر (ص) او را از نخستین اسلام‌آورندگان برشمرده‌اند که اسلام وى، پیش از ورود حضرت به خانه ارقم بوده است.او در آغازِ اسلام، به دست ابوبکر مسلمان شد.اسلام آوردن او باعث شد که تحت شکنجهٔ قریش قرار بگیرد  وی جزو کسانی بود که به حبشه مهاجرت کرد.پس از هجرت پیامبر به مدینه، از حبشه به مکه بازگشت و سپس به مدینه هجرت کرد.
ابوعبیده در چند غزوه و سریه شرکت کرد و خود در یک سریه و یک غزوه فرماندهی سپاه را برعهده داشت و در پیمان صلح حدیبیه از شاهدان بود. پیامبر(ص) او را برای تبلیغ به بحرین ، نجران و یمن فرستاد.
ابوعبیده در جنگ بدر، علیه سپاه پدرش عبدالله بن جرّاح جنگید و پدرش را کشت.در غزوه  احد در کنار رسول الله (ص) ایستادگی کرد و از پیامبر اسلام (ص) محافظت نمود. معروف است که چند دندان ابوعبیده در این جنگ شکست.
ابوعبیده در جنگ خندق و بنی قریظه شرکت جست. او هم چنین با قبیله‌های ثلعبه و انمار که روستاهای مسلمان را غارت می‌کردند جنگید و پیروز بازگشت.
 ابوعبیده در صلح حدیبیه شرکت کرد و در بیعت رضوان نیز حضور داشت. او هم چنین در این سال، در جنگ خیبر شرکت کرد.
در سال ۶۲۹ میلادی، محمد عمروعاص را به ذات السلامه فرستاد و ابوعبیده را به فرماندهی سپاه رسانید. او در این نبرد، در کنار ابوبکر و عمر می‌جنگید. در همین سال ابوعبیده در مأموریت‌های جنگی تربه، خثعم و سیف الجرّه شرکت داشت.
در فتح مکّه ابوعبیده فرماندهی یکی از چهار سپاه مسلمان را که از چهار جهت وارد مکّه می‌شدند، بر عهده گرفت.
پس از آن ابوعبیده فرماندهی سپاه را در جنگ حنین، و جنگ طائف بر عهده گرفت. هم چنین ابوعبیده در جنگ تبوک حاضر بود. در بازگشت از جنگ تبوک، محمد ابوعبیده را برای تبلیغ اسلام به میان مسیحیان نجران فرستاد. ابوعبیده در میان مسیحیان نجران به قضاوت برگزیده شد و مدّتی در آن جا باقی‌ماند. مدّتی هم برای جمع‌آوری خراج از طرف رسول خدا(ص) به بحرین رفت.
افتخارات ابوعبیده جراح در پیروزیها و گسترش اسلام:
فرماندهی یکی از سپاه‌های چهارگانهٔ ابوبکر در جنگ‌های ردّه / فرماندهی سپاه مسلمانان در حمص /هدایت قلب سپاه مسلمانان در جنگ اجنادین / محاصره قلعه بصره و سقوط قلعه بصره توسط سپاه ابوعبیده و خالد /شکست ارتش رومیان توسط سپاه ابوعبیده و خالد در جنگ یاکوسا /  فرماندهی سپاه مسلمانان جنگ معراج الصفر علیه هراکلیوس امپراتور روم/فرماندهی جنگ با رومیان در حرب العقاب و شکست رومیان /تصرف دمشق بعد از پیروزی در جنگ معراج الصفر و حرب العقاب /فرماندهی سپاه اسلام  در زمان خلافت عمر/ در زمان عمر پس از فتح شرق، سوریه، اردن، فلسطین و ترکستان تحت فرمان ابوعبیده درآمد.
ابوعبیده، خالد را فرمانده سواره نظام قرار داد و در سال ۶۳۴ میلادی جنگ دیگری با رومیان آغاز کرد که به ابوالقدس مشهور شد.
دیگر نبردهای مشهور او در زمان خلافت عمر عبارت‌اند از:
مراج الروم، فتح دوم دمشق، جنگ اول حمص، جنگ دوم حمص، جنگ سوم حمص، جنگ یرموک، فتح اورشلیم، فتح حلب، جنگ پل حنین،
جنگ رود، جنگ حذیر و جنگ مریش.
در خشکسالی عربستان در سال ۶۳۹ میلادی، ابوعبیده د بیش از چهار هزار شتر را غذا و آب بار کرد و به مدینه آمد

حافظ از شعرای اهل سنت و جماعت

۲۰ مهر  روز بزرگداشت حافظ /حافظ، شمس الدین محمد، بزرگ ترین غزل سرای زبان فارسی و یکی از بزرگ ترین شاعران جهان می باشد.
حافظ را از شعرای اهل سنت و جماعت می دانند زیرا:
1. امیر مبارزالدین محمد مظفر و شاه شجاع سنی بوده اند و سکه های سلاطین مزبور یافت شده است و حافظ آنها را مدح کرده و به آنها ارادت داشته است.
2. آن که شاعر در یکی از اشعار خود فرموده: من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق/ چار تکبیر زدم یکسره بر هر چه که هســت. در مذهب شیعه پنج تکبیر در نماز میت باید گفت. پس شعر دلالت بر تسنن ‌حافظ دارد.
3. در شعری بهاءالدین امام اهل تسنن را مقرب درگاه الهی دانسته است.
4. به مذهب اشعری که از فرقه های تسنن است سخن فرموده و قرآن را کلام قدیم دانسته است.
5- به اصحاب پیامبر ارادت داشته و درباره انها گفته:
درود بی کران و تحیات بی پایان بر ارواح طیبه و اشباح طاهره جماهیر آل و اصحاب و مشاهیر رجال و احباب او باد
اهل سنت در صلوات بر آل و اصحاب درود می فرستند:اللهم صل علی محمد و علی آل و اصحاب محمد
6-آیت الله شبیری زنجانی می گوید: حافظ، قاضی فالی (حاکم اهل سنّت) را مدح کرده است و این یکی دیگر از ادله سنّی بودن وی می باشد. در دوران حافظ شیراز مرکز اهل سنت بود و شیعه بودن حافظ در شیراز مثل سنی بودن یک شخص در قم است که بعید و غیر عادی است. بعضی افراد اشعاری از دیوان حافظ را دلیل بر تشیع وی می دانند در حالی که این ابیات در نسخه های کهن موجود نیست و به مرور زمان به دیوان او افزوده شده است.
منبع: جرعه ای از دریا، شبیری زنجانی، سید موسی، موسسه کتاب شناسی شیعه، قم، 1389 هـ ش، اول، ج۲، ص۳۰۰.
7-حافظ نسبت به شیخ زین‌الدین ابوبکر  تایبادی ارادت می ورزید و بوسیله او از مزاحمت شاه شجاع و تکفیر فقیهان شیراز رهایی یافت.
با توجه به دیدگاههای فوق درباره حافظ و مذهب او می توان این گونه گفت، که حافظ با توجه به مذهب زمانه و شهرش و قراینی که در دیوانش دارد مقلد شافعی و اشعری مذهب است./منبع:سایت مکارم شیرازی
8- علی دشتی، حافظ را خداپرست، مسلمان و متدین می‌داند و معتقد است اگرچه به‌طور رسمی سنی و شافعی مذهب است، اما نمی‌توان او را در قالب معتقدات مذاهب و ادیان محدود کرد./منبع:دشتی، کاخ ابداع، ۱۷.
استاد بهاءالدین خرمشاهی درباره مذهب حافظ چنین می‏گوید:
9-حافظی که من می‏شناسم ایمانش آمیزه‏ای از معنویت و رهیافت سه گانه و در عین حال یگانه “شریعت، طریقت، حقیقت” است.حافظ در اصول عقاید، یعنی مکتب کلامی، پیرو اشعری و در فروع (مذهب فقهی) شافعی است ./منبع: حافظ نامه از  بهاء الدین خرمشاهی
خواجه شمس‌الدین محمد شیرازی متخلص به «حافظ»، غزلسرای شیرازی شعر و ادب فارسیست. حافظ مسلمان و حافظ قرآن بوده است.اهالی فارس در زمان حافظ سنی مذهب بودند. /منبع:ویکی پدیا، مذهب حافظ
خواجه شمسُ الدّینْ محمّدِ بن بهاءُالدّینْ محمّدْ حافظِ شیرازی ( ۷۲۷ – ۷۹۲ هجری قمری ) مشهور به لِسانُ الْغِیْب، تَرجُمانُ الْاَسرار، لِسانُ الْعُرَفا و ناظِمُ الاُولیاء، اشرف و برگزیده ترین شاعران متخلص به حافظ، شاعر فارسی گوی ایرانی بود. بیش تر شعرهای او غزل است.
در منابع معتبر نسبت او شیرازی و تخلصش حافظ آمده است.وی پس از وفات، به خواجه شیراز و لسان الغیب شهرت یافت.